سفارشهای محرمی
جلسه 1
***********************************************************
جلسه 2
***********************************************************
جلسه 3
***********************************************************
جلسه 4
***********************************************************
جلسه 5
***********************************************************
نوشتار مرتبط:
بسم الله الرحمن الرحیم
1) بنی امیه شناسی (خصوصا یزید و پدر خبیثش معاویه و پسر مؤمنش معاویه صغیر):
یزید (28 هـ تا 64 هـ): امّه میسون بنت بَجدَل الکلبی، و دعا معاویهُ الناسَ إلى بیعته بولایه العهد من بعده سنه 56 هـ و فی سنه 59 هـ أخذ البیعهَ من الوفود، و وَلِیَ الأمر فی رجب سنه 60 هـ ، فتکون مدّه ملکه ثلاث سنین و ثمانیه أشهر و 14 یوما، و عمره (36) عاما (وقعه الطف / ص 67 / ابو مخنف). و اما معاویه صغیر فرزند یزید از زنی به نام ام هاشم بود که پسر دیگر این زن یعنی خالد نیز تمایلات شیعی داشت ولی پس از مرگ یزید، مروان بن حکم او را به عقد خود در آورد تا به قول ابن کثیر کاروبار خالد کوچک گردد و یا به زبان دیگر جلوی عقاید توفنده شیعی را در دربار امویان بگیرد. (معاویه الصغیر / ص 8 / سید محمود غُرَیفی)
مکاتیب الائمه میانجی از کتاب «الثقات» از ابن حبّان: قد قیل إنَّ یزید بن معاویه سَکِرَ لیلهً، و قام یَرقُصُ، فسَقَطَ على رأسِهِ، و تَناثَرَ دِماغُهُ فَماتَ.
مقتل الحسین خوارزمی ج 2 ص 183: فیما قاله الحُصَین لرجل من أهل الشَّام: ما سببُ موتِ یزید؟ قال: إنَّه شَرِبَ مِنَ اللیلِ شراباً کثیراً، فأصبح مخموراً، فذَرَعَهُ القَیءُ فلم یَزَل حتَّى قَذَفَ عشرین طَستاً مِن قَیءٍ و دَمٍ فمات.
الارشاد شیخ مفید ج2 / ص36 : [کتاب سلیمان بن صُرَد الخزاعی و غیره إلى الإمام الحسین ع بالبیعه و القدوم إلى الکوفه]
(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ) لِلْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ع مِنْ سُلَیْمَانَ بْنِ صُرَدٍ وَ الْمُسَیَّبِ بْنِ نَجَبَهَ وَ رِفَاعَهَ بْنِ شَدَّادٍ وَ حَبِیبِ بْنِ مُظَاهِرٍ وَ شِیعَتِهِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُسْلِمِینَ مِنْ أَهْلِ الْکُوفَهِ سَلَامٌ عَلَیْکَ فَإِنَّا نَحْمَدُ إِلَیْکَ اللَّهَ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ.
أَمَّا بَعْدُ فَالْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی قَصَمَ عَدُوَّکَ الْجَبَّارَ الْعَنِیدَ الَّذِی انْتَزَى عَلَى هَذِهِ الْأُمَّهِ فَابْتَزَّهَا أَمْرَهَا وَ غَصَبَهَا فَیْئَهَا وَ تَأَمَّرَ عَلَیْهَا بِغَیْرِ رِضًى مِنْهَا ثُمَّ قَتَلَ خِیَارَهَا وَ اسْتَبْقَى شِرَارَهَا وَ جَعَلَ مَالَ اللَّهِ دُولَهً بَیْنَ جَبَابِرَتِهَا وَ أَغْنِیَائِهَا فَبُعْداً لَهُ کَما بَعِدَتْ ثَمُودُ إِنَّهُ لَیْسَ عَلَیْنَا إِمَامٌ فَأَقْبِلْ لَعَلَّ اللَّهَ أَنْ یَجْمَعَنَا بِکَ عَلَى الْحَقِّ ؛ وَ النُّعْمَانُ بْنُ بَشِیرٍ فِی قَصْرِ الْإِمَارَهِ لَسْنَا نُجَمِّعُ مَعَهُ فِی جُمُعَهٍ وَ لَا نَخْرُجُ مَعَهُ إِلَى عِیدٍ وَ لَوْ قَدْ بَلَغَنَا أَنَّکَ أَقْبَلْتَ إِلَیْنَا أَخْرَجْنَاهُ حَتَّى نُلْحِقَهُ بِالشَّامِ إِنْ شَاءَ اللَّهُ.
2) بنی هاشم شناسی خصوصا امام حسین (ع) و افراد مربوط به ایشان:
الأصول السته عشر ، عده ای از علماء ، ص142: عَنْ فَاطِمَهَ بِنْتِ الْحُسَیْنِ (ع) قَالَتْ: جَاءَ رَجُلٌ مِنْ بَنِی أَسَدٍ إِلَى أَبِی (ع) فَقَالَ:
مَا بَالُ الْقَوْمِ یُؤَمِّرُونکَ عَلَى أَبِیکَ وَ لَمْ یُؤَمِّرُوهُ؟ فَقَالَ: إِنَّ الْقَوْمَ تَعَاهَدُوا وَ تَوَاثَقُوا أَنْ لَا یُوَلُّوهَا أَبِی.
ص184: عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (ع) قَالَ: حَدَّثَتْنِی مَیْمُونَهُ الْهِلَالِیَّهُ زَوْجُ النَّبِیِّ (ص) وَ آلِهِ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (ص) جَاءَ فَوَجَدَ عَلِیّاً نَائِماً وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ عَلَى نَاحِیَهٍ، فَاسْتَسْقَى الْحَسَنُ مَاءً فَقَامَ النَّبِیُّ (ص) فَأَتَاهُ بِشَرَابٍ فَنَازَعَهُ الْحُسَیْنُ، فَجَعَلَ یَهْوِی بِهِ إِلَى الْحَسَنِ لِیَشْرَبَ مِنْهُ فَقَالَتْ فَاطِمَهُ: یَا نَبِیَّ اللَّهِ! الْحَسَنُ آثَرُ عِنْدَکَ مِنَ الْحُسَیْنِ؟ فَقَالَ: مَا هُوَ بِآثَرَ عِنْدِی مِنْهُ وَ إِنَّهُمَا وَ أَنْتَ وَ هَذَا النَّائِمُ عِنْدِی فِی الْجَنَّهِ.
الهدایه الکبری / 201 / خصیبی : وَ کَانَ حَمْلُ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ سِتَّهَ أَشْهُرٍ، وَ لَمْ یُولَدْ لِسِتَّهِ أَشْهُرٍ غَیْرُ الْحُسَیْنِ (ع) وَ عِیسَى بْنِ مَرْیَمَ (ع)، وَ رُوِیَ یَحْیَى بْنُ زَکَرِیَّا (ع) کَذَلِکَ . وَ کَانَ مُقَامُ الْحُسَیْنِ مَعَ جَدِّهِ رَسُولِ اللَّهِ (ص) سِتَّ سِنِینَ وَ سِتَّهَ أَشْهُرٍ وَ عَشَرَهَ أَیَّامٍ.
وَ کَانَ یُکَنَّى أَبَا عَبْدِ اللَّهِ وَ الْخَاصُّ أَبُو عَلِیٍّ وَ لَقَبُهُ الشَّهِیدُ وَ السِّبْطُ وَ التَّامُّ وَ سَیِّدُ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّهِ وَ الرَّشِیدُ وَ الطَّیِّبُ وَ الْوَفِیُّ وَ الْمُبَارَکُ وَ التَّابِعُ وَ الرَّضِیُّ لِلَّهِ وَ الشَّارِی نَفْسَهُ لِلَّهِ وَ الدَّالُّ عَلَى ذَاتِ اللَّهِ.
الإرشاد شیخ مفید ج2 ص32: لَمَّا مَاتَ الْحَسَنُ بْنُ عَلِیٍّ ع تَحَرَّکَتِ الشِّیعَهُ بِالْعِرَاقِ وَ کَتَبُوا إِلَى الْحُسَیْنِ ع فِی خَلْعِ مُعَاوِیَهَ وَ الْبَیْعَهِ لَهُ فَامْتَنَعَ (ع)عَلَیْهِمْ وَ ذَکَرَ(ع)أَنَّ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ مُعَاوِیَهَ عَهْداً وَ عَقْداً لَا یَجُوزُ لَهُ نَقْضُهُ حَتَّى تَمْضِیَ الْمُدَّهُ فَإِنْ مَاتَ مُعَاوِیَهُ نَظَرَ فِی ذَلِکَ.
[کتاب الإمام الحسین ع إلى أهل الکوفه] (بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ) مِنَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ إِلَى الْمَلَإِ مِنَ الْمُسْلِمِینَ وَ الْمُؤْمِنِینَ- أَمَّا بَعْدُ: فَإِنَّ هَانِئاً وَ سَعِیداً قَدِمَا عَلَیَّ بِکُتُبِکُمْ وَ کَانَا آخِرَ مَنْ قَدِمَ عَلَیَّ مِنْ رُسُلِکُمْ وَ قَدْ فَهِمْتُ کُلَّ الَّذِی اقْتَصَصْتُمْ وَ ذَکَرْتُمْ. وَ مَقَالَهُ جُلِّکُمْ أَنَّهُ لَیْسَ عَلَیْنَا إِمَامٌ فَأَقْبِلْ لَعَلَّ اللَّهَ أَنْ یَجْمَعَنَا بِکَ عَلَى الْهُدَى وَ الْحَقِّ وَ إِنِّی بَاعِثٌ إِلَیْکُمْ أَخِی وَ ابْنَ عَمِّی وَ ثِقَتِی مِنْ أَهْلِ بَیْتِی فَإِنْ کَتَبَ إِلَیَّ أَنَّهُ قَدِ اجْتَمَعَ رَأْیُ مَلَئِکُمْ وَ ذَوِی الْحِجَا وَ الْفَضْلِ مِنْکُمْ عَلَى مِثْلِ مَا قَدِمَتْ بِهِ رُسُلُکُمْ وَ قَرَأْتُ فِی کُتُبِکُمْ أَقْدَمُ عَلَیْکُمْ وَشِیکاً إِنْ شَاءَ اللَّهِ. فَلَعَمْرِی مَا الْإِمَامُ إِلَّا الْحَاکِمُ بِالْکِتَابِ، الْقَائِمُ بِالْقِسْطِ، الدَّائِنُ بِدِینِ الْحَقِّ، الْحَابِسُ نَفْسَهُ عَلَى ذَاتِ اللَّهِ وَ السَّلَامُ.
3) دعاشناسی امام حسین: مهج الدعوات و منهج العبادات / ص48 : قنوت الإمام الحسین بن علی ع:
اللَّهُمَّ مِنْکَ الْبَدْءُ وَ لَکَ الْمَشِیَّهُ ….. وَ لَا تُقْعِدْنِی عَنْ حَوْلِکَ وَ لَا تُخْرِجْنِی عَنْ مَقْصَدٍ أَنَالُ بِهِ إِرَادَتَکَ وَ اجْعَلْ عَلَى الْبَصِیرَهِ مَدْرَجَتِی وَ عَلَى الْهِدَایَهِ مَحَجَّتِی وَ عَلَى الرَّشَادِ مَسْلَکِی حَتَّى تُنِیلَنِی وَ تُنِیلَ بِی أُمْنِیَّتِی وَ تُحِلَّ بِی عَلَى مَا بِهِ أَرَدْتَنِی وَ لَهُ خَلَقْتَنِی وَ إِلَیْهِ آوَیْتَنِی وَ أَعِذْ أَوْلِیَاءَکَ مِنَ الِافْتِنَانِ بِی وَ فَتِّنْهُمْ بِرَحْمَتِکَ فِی نِعْمَتِکَ تَفْتِینَ الِاجْتِبَاءِ وَ الْإِخْلَاصِ بِسُلُوکِ طَرِیقَتِی وَ اتِّبَاعِ مَنْهَجِی وَ أَلْحِقْنِی بِالصَّالِحِینَ مِنْ آبَائِی وَ ذَوِی رَحِمِی.
و دعای دیگر حضرت در قنوت: اللَّهُمَّ مَنْ أَوَى إِلَى مَأْوىً فَأَنْتَ مَأْوَایَ وَ مَنْ لَجَأَ إِلَى مَلْجَإٍ فَأَنْتَ مَلْجَای …..
4) زیارت امام حسین: زاد المعاد مجلسی / ص292 : عَنْ سَدِیرٍ الصَّیْرَفِیِ أَنَّ الْإِمَامَ الصَّادِقَ ع قَالَ لَهُ: مَا یَمْنَعُکَ أَنْ تَزُورَ الْإِمَامَ الْحُسَیْنَ ع فِی کُلِّ أُسْبُوعٍ خَمْسَ مَرَّاتٍ أَوْ فِی کُلِّ یَوْمٍ مَرَّهً؟ یَقُولُ سَدِیرٌ: قُلْتُ: فَدَتْکَ نَفْسِی إِنَّ بَیْنِی وَ بَیْنَهُ ع فَرَاسِخَ کَثِیرَهً. قَالَ ع: تَذْهَبُ إِلَى سَطْحِ دَارِکَ وَ تَلْتَفِتُ إِلَى یَمِینِکَ وَ یَسَارِکَ ثُمَّ تَرْفَعُ رَأْسَکَ نَحْوَ السَّمَاءِ ثُمَّ تَتَوَجَّهُ صَوْبَ قَبْرِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع وَ تَقُولُ: السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ، السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ، السَّلَامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ. لِیُکْتَبَ لَکَ ثَوَابُ حَجَّهٍ وَ عُمْرَهٍ.
5) کلمات امام حسین (ع): از کتاب الحیاه / تالیف محمد رضا حکیمی و سایرین / ترجمه احمد آرام: (میتوان کلمات و رهنمودهای آن حضرت را به عنوان «سبک زندگی از منظر امام حسین ع» در سخنرانی و منبر مطرح کرد)
ج1 / ص181: طُولُ التَّجارِبِ زیادهٌ فی العقل. (تجارب طولانی، مایه افزایش عقل است.)
ج1 ؛ ص191: لا یَکمُلُ العقلُ إلّا باتِّباعِ الحقّ. (عقل کامل نمیگردد مگر به پیروی از حق)
ج1 ؛ ص278: لا تَتَکَلَّمَنّ فیما لا یَعنیک! فإنّی أخافُ علیک الوِزرَ. و لا تتکلَّمَنّ فیما یَعنیک حتى ترى للکلام موضِعاً، فَرُبَّ متکلّمٍ قد تَکَلَّمَ بالحقّ فعیِبَ. (در باره آنچه به تو مربوط نمىشود سخن مگو، که بیم آن است که مرتکب گناه شوى. و در باره آنچه به تو مربوط مىشود نیز سخن مگو تا آنگاه که جایى براى سخن گفتن ببینى چرا که چه بسیار سخنگویى که به حق سخن گفته اما گرفتار عیبجویى دیگران شده است).
ج1 ؛ ص326: مَن أحَبَّکَ نَهاکَ، و مَن أبغَضَکَ اَغراکَ. (آن کس که تو را دوست دارد (از کار بد) نهى مىکند، و آن کس که دشمن دارد، به آن برمىانگیزد.)
ج1 ؛ ص564: العجلهُ سَفَهٌ، و السَّفَهُ ضَعفٌ. ( شتابزدگی، بیخردی است و بیخردی هم یک ضعف بزرگ است)
6) شهادت امام حسین (ع): شرح الأخبار فی فضائل الأئمه الأطهار علیهم السلام ؛ ج3 / ص540: عن أبی جعفر الباقر، قال: اُصیبَ الحسینُ بنُ علیٍّ (ع) و وُجِدَ به ثلاثُمِائَهٍ و بِضعَهٍ و عشرینَ طَعنَهً بِرُمحٍ أو ضَربهٍ بالسیفِ أو رَمیهٍ بِسَهمٍ، فَرُوِیَ أنَّها کانَت کُلُّها فی مَقدَمِهِ، لانَّهُ (ع) کانَ لا یُوَلِّی. (و رواه أیضا المجلسی فی بحار الانوار 45/ 94 الحدیث 36)
الارشاد ج2 / ص131: وَ رُوِیَ أَنَّ النَّبِیَّ ص کَانَ ذَاتَ یَوْمٍ جَالِساً وَ حَوْلَهُ عَلِیٌّ وَ فَاطِمَهُ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ ع فَقَالَ لَهُمْ کَیْفَ بِکُمْ إِذَا کُنْتُمْ صَرْعَى وَ قُبُورُکُمْ شَتَّى فَقَالَ لَهُ الْحُسَیْنُ ع أَ نَمُوتُ مَوْتاً أَوْ نُقْتَلُ؟ فَقَالَ: بَلْ تُقْتَلُ یَا بُنَیَّ ظُلْماً وَ یُقْتَلُ أَخُوکَ ظُلْماً وَ تُشَرَّدُ ذَرَارِیکُمْ فِی الْأَرْضِ فَقَالَ الْحُسَیْنُ ع وَ مَنْ یَقْتُلُنَا یَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ شِرَارُ النَّاسِ. قَالَ: فَهَلْ یَزُورُنَا بَعْدَ قَتْلِنَا أَحَدٌ؟ قَالَ: نَعَمْ طَائِفَهٌ مِنْ أُمَّتِی یُرِیدُونَ بِزِیَارَتِکُمْ بِرِّیِ وَ صِلَتِی فَإِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَهِ جِئْتُهُمْ إِلَى الْمَوْقِفِ حَتَّى آخُذَ بِأَعْضَادِهِمْ فَأُخَلِّصَهُمْ مِنْ أَهْوَالِهِ وَ شَدَائِدِه.
7 ) اسارت اهل بیت (ع): ثُمَّ قَامَ ابنُ زیادٍ مِنْ مَجْلِسِهِ حَتَّى خَرَجَ مِنَ الْقَصْرِ وَ دَخَلَ الْمَسْجِدَ فَصَعِدَ الْمِنْبَرَ فَقَالَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَظْهَرَ الْحَقَّ وَ أَهْلَهُ وَ نَصَرَ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ یَزِیدَ وَ حِزْبَهُ وَ قَتَلَ الْکَذَّابَ ابْنَ الْکَذَّابِ وَ شِیعَتَهُ.
فَقَامَ إِلَیْهِ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عَفِیفٍ الْأَزْدِیُّ وَ کَانَ مِنْ شِیعَهِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ (ع) فَقَالَ یَا عَدُوَّ اللَّهِ إِنَّ الْکَذَّابَ أَنْتَ وَ أَبُوکَ وَ الَّذِی وَلَّاکَ وَ أَبُوهُ یَا ابْنَ مَرْجَانَهَ تَقْتُلُ أَوْلَادَ النَّبِیِّینَ وَ تَقُومُ عَلَى الْمِنْبَرِ مَقَامَ الصِّدِّیقِینَ. فَقَالَ ابْنُ زِیَادٍ عَلَیَّ بِهِ! فَأَخَذَتْهُ الْجَلَاوِزَهُ فَنَادَى بِشِعَارِ الْأَزْدِ فَاجْتَمَعَ مِنْهُمْ سَبْعُمِائَهِ رَجُلٍ فَانْتَزَعُوهُ مِنَ الْجَلَاوِزَهِ. فَلَمَّا کَانَ اللَّیْلُ أَرْسَلَ إِلَیْهِ ابْنُ زِیَادٍ مَنْ أَخْرَجَهُ مِنْ بَیْتِهِ فَضَرَبَ عُنُقَهُ وَ صَلَبَهُ فِی السَّبَخَهِ رَحِمَهُ اللَّهُ.
وَ لَمَّا أَصْبَحَ عُبَیْدُ اللَّهِ بْنُ زِیَادٍ بَعَثَ بِرَأْسِ الْحُسَیْنِ (ع) فَدِیرَ بِهِ فِی سِکَکِ الْکُوفَهِ کُلِّهَا وَ قَبَائِلِهَا. فَرُوِیَ عَنْ زَیْدِ بْنِ أَرْقَمَ أَنَّهُ قَالَ مُرَّ بِهِ عَلَیَّ وَ هُوَ عَلَى رُمْحٍ وَ أَنَا فِی غُرْفَهٍ فَلَمَّا حَاذَانِی سَمِعْتُهُ یَقْرَأُ «أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْکَهْفِ وَ الرَّقِیمِ کانُوا مِنْ آیاتِنا عَجَباً» فَقَفَّ وَ اللَّهِ شَعْرِی وَ نَادَیْتُ: رَأْسُکَ وَ اللَّهِ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ أَعْجَبُ وَ أَعْجَبُ!!
نظر بدهید